The Remains of the Day

ชอบความรู้สึกหลังอ่านจบมากกว่าขณะอ่าน

รวดร้าวอย่างเงียบเชียบ มันเป็นความหม่นเศร้าที่จับต้องไม่ได้ มองผาด ๆ อาจไม่เห็น อยู่ภายใต้มารยาท ศักดิ์ศรี ภักดีต่อเจ้านาย

ฉากและชีวิต รวมถึงความสุขถูกคลุมทับด้วยเกมสงคราม ประวัติศาสตร์หนาหนักของผู้มีภูมิ ที่เราไม่รู้แน่ว่าสตีเวนส์ตระหนักถึงมันบ้างไหม เรารู้สึกว่าสิ่งที่สตีเวนส์มองเห็นมีเพียงเจ้านาย ในโลกแคบ ๆ แต่ยิ่งใหญ่ของเขาเหมือนจะมีเพียงเท่านั้น กับความรัก ความอื่น ๆ เขาก็อาจเห็นมั้ง แต่พยายามมองข้ามมันไป จนไม่เหลืออะไรซักอย่างนอกจากความทรงจำไว้ให้มองย้อนกลับไปว่าได้ผ่านอะไรมาบ้าง

เราไม่ได้ตั้งใจอ่านเอาเนื้อสักเท่าไหร่สำหรับเล่มนี้ ทุกหน้าที่เปิดผ่านจับได้แต่ความหม่นอึน ความพยายามในศักดิ์ศรีอันยิ่งใหญ่ของพ่อบ้าน น่ากลัวจริง ๆ ว่าวันดีคืนดีมันจะกดลงมาทับไหล่เขาจนหัก

เรานับถือคนแบบนี้ เพราะมันเป็นสิ่งที่เราคงไม่มีทางเป็นได้ เราไม่ใช่คนทุ่มเทกับภาระหน้าที่มากขนาดนี้ ไม่ใช่คนที่จะยังใจเย็นอยู่ได้ในสถานการณ์กดดันอย่างสตีเวนส์

ศักดิ์ศรีของตัวเองคืออะไร เราก็ยังพยายามหาอยู่ หวังว่าจะเจอสักวัน