Wrap-up February

สรุปรวม…เป็นเดือนที่ยุ่งมาก เข้าเมืองทุกวันหยุดเลย เคลียร์จ็อบ ปิดงานจนหัวหมุน แถมยังกลับมาเริ่มทำสต็อกอีก งานราษฎร์งานหลวงเอาหมด แต่หนังสือก็ยังอ่านอยู่นะ ที่พกไปมาได้เลยเป็นการ์ตูนซะส่วนใหญ่
รวบรวมมาจากโน้ต บันทึกที่เขียนไว้ที่นั่นที่นี่บ้าง

1. BookmarX
อ่านแต่เรื่องสั้นกับบทสัมภาษณ์ ชอบเรื่องสั้นในเล่มนะ โดยเฉพาะ ‘ปอก’ มันจบได้สุดตีนจริง ๆ ชอบโว้ยยยย ส่วนของเรื่องของคาซุโอะ อิชิกุโระ เป็นเรื่องสั้นที่มีพล็อตเรียบง่ายระหว่างมื้ออาหารของพ่อกับลูกชาย แต่บรรยากาศ และบทสนทนาน่าอึดอัดเกือบขนลุกในความไม่แน่ใจว่าเรื่องจะจบแบบไหน นับถือเลยฮะที่ทำให้เราหวาดระแวงได้ตั้งแต่ต้นจนจบ เหนื่อย // บทสัมภาษณ์ ทำไมลุงมีแพสชันอะไรขนาดนี้

2. เมียซามูไร
ความรักหลากมุมหลากชาติ บางเรื่องก็เจ็บปวด ไม่สิ หน่วงใจเกือบทุกเรื่องเลย เป็นกึ่ง ๆ สารคดี เลยรู้สึกสะเทือนใจมากหน่อย

3. คนแปลกหน้า ผู้ตกต่ำ
กามูส์เรื่องแรกน่าเบื่อสัด แต่ยอกย้อนดี สมกับเป็นคน แม่งทำไมต้องมีเหตุผลให้ทุกเรื่องในชีวิตด้วยวะ แค่พอใจก็พองี้ไม่ได้เรอะ และก็ตอนสุดท้ายทำให้นึกถึงภาวะของนักโทษประหารในวันสุดท้ายของนักโทษประหารที่เพิ่งอ่านจบไปก่อนหน้าด้วย

4. หิมะ
จบลงที่ 4 เดือนพอดี…
เคยบ่นไว้ว่าระหว่างหิมะกับปี 2017 อะไรจะจบก่อนกัน สรุปคือปี 2017 ค่ะ สนุกแต่ก็เหนื่อยอะ ชีวิตเหนื่อยแล้วยังต้องมาอ่านหนังสือหนา ๆ อีก เรารำคาญพาร์ทความรักของคาต่ออิเป็ค คือไม่อินกับความลุ่มหลงอะไรแบบนี้ ในส่วนการปะทะกันของแนวคิดทางการเมืองกับศาสนา เราอิ่มกับตรงนี้มากกว่า ชื่นชมผู้เขียนที่สร้างตัวละครที่เปี่ยมด้วยเลือดเนื้อ มีความคิด จุดยืน และความย้อนแย้งซึ่งทำให้เราเกือบเชื่อเลยว่าพวกเขามีตัวตนอยู่จริง ๆ ในโลกใบนี้… ใช่ คนแบบนี้คงหาไม่ยากหรอก

5. ปริศนาหัวกะโหลก
หลากคดีเกี่ยวพันกับ “หัวกะโหลก” เกือบทุกหน้าที่เปิดผ่านเต็มไปด้วยเศษเสี้ยวการฆาตกรรมที่ยิ่งรู้ยิ่งเต็มไปด้วยปริศนา นอกจากกะโหลกแล้วเราก็หาความเชื่อมโยงมันไม่ได้เลย และเมื่อทุกอย่างเริ่มจัดวางลงที่ทางที่ถูกต้อง เราถึงกับร้อง มันเป็นสืบสวนสอบสวนที่เล่นใหญ่ ถึงใหญ่มากกกก วิธีการจับพวกมันมาเชื่อมโยง โดยจูเซนจิ อากิฮิโกะ หรือเคียวโคคุโด เจ้าของร้านหนังสือเก่า พระชินโต และนักปัดเป่า ผู้มีความกีกอย่างมาก ประวัติศาตร์ ภูมิศาสตร์ จิตวิทยา ศาสนา ตำนานเทพ ไสย์เวทย์ ฯลฯ พี่แกเชี่ยวชาญหมด อย่างกับสารานุกรมญี่ปุ่นแน่ะ เราทั้งปวดหัวและชื่นชม อ.นัตสึฮิโกะ ผู้เขียนต้นฉบับเลยล่ะ เพราะการจะสร้างตัวเคียวโคคุโด ให้ทั้งน่าขนลุกและมีเสน่ห์ลึกลับด้วยความรู้มากมายผิดมนุษย์มนาแบบนี้ ผู้เขียนคงต้องมีความกีกไม่น้อยไปกว่ากัน

6. กล่องภูตพราย
ยังซับซ้อนพันกันยุ่งเหยิงเหมือนเดิม อ่านมาแล้วสองเรื่อง (เท่าที่มีแปลไทย) รู้สึกว่าเอกลักษณ์ของอ.นัตสึฮิโกะก็คือคดีมากมายที่ดูเหมือนไม่เกี่ยวกัน แต่สุดท้ายจะค่อย ๆ มาบรรจบกันที่ความบิดเบี้ยวของใครหลาย ๆ คนนี่แหละ

7. นักโทษประหาร 042
ได้มือสองมาถูกมากกกก และรู้สึกรักมากกกกเลย
ตั้งคำถามต่อโทษประหารชีวิตว่ามีเพื่ออะไร นักโทษนั้นเป็นมนุษย์คนหนึ่งใช่หรือไม่ เราตัดสินคนพวกนี้อย่างไร โดยรวมมันค่อนข้างโหดร้ายและก็หนักมากในประเด็นความเป็นความตายของนักโทษ ที่คนตัดสินนั้นก็ไม่ได้ดีเด่ไปกว่ากัน เป็นมนุษย์ที่ตรรกกะบิด ๆ เบี้ยว ๆ นี่แหละ ถึงอย่างนั้นท่ามกลางความขมเล็ก ๆ ก็ยังอ่อนโยนด้วยตัวของเรียวเฮย์ที่เกิดความรู้สึกคุ้นเคยและรักผู้คนขึ้นมา คนรอบข้างที่เอาใจช่วยให้เขาอยู่ในสังคมได้เหมือนคนธรรมดา แม้ว่าในหัวจะมีชิประเบิดฝังอยู่…

8. เจ้าสาวแห่งทางสายไหม
อ่านจบรอบที่สองแล้ว ไม่ใช่ว่าไม่มีอะไรอ่านนะ แต่ได้ยินว่าที่ญี่ปุ่นเล่ม 10 ออกแล้วเลยคิดถึงขึ้นมา (ที่ไทยจะออกเมื่อไหร่ไม่รู้) เรื่องนี้แค่ลายเส้น และวัฒนธรรมชาวสายไหมก็คุ้มราคาแล้ว คาร์ลุกยังงานดี ฮือ เราไม่ใช่โซตะค่อนนะ แต่น้องอ่อนโยนเกินวัยแบบนี้ พี่ให้เป็นข้อยกเว้นค่ะ